ای شیعهلر بۇ آیدا، گؤیلهر حسینه آغلار
عرش-ی-خدا تزلزل، ائیلهر حسینه آغلار
گر آغلاماق کی مومکون، ذات-ی-خدایه اوْلماز
ور مومکون اوْلسا ناله، ائیلهر حسینه آغلار
مسجدلره چکیبلر، بۇ آیدا قاره یکسر
بۇ آیدا مسجد-وْ-هم، منبر حسینه آغلار
یئر اۆسته داغلارا باخ، یکسر باشێ دۇماندێ
گویا سالێبدێ قاره، داغلار حسینه آغلار
هر یئرده هر چمنده، بولبول گلیر نوایه
کرب-وْ-بلانی یادی، ائیلهر حسینه آغلار
یئردهن آخان اوْلۇرلار، گویا کی گؤز یاشێدێ
هفت زمین ناله، ائیلهر حسینه آغلار
گۆلزار-ی-مصطفینی، بۇ آیدا سوْلدۇرۇبلار
پژمُرده حاله قالدێ، گۆللر حسینه آغلار
شمسالضّحا بۇ آیدا، غرقالدُجا اوْلۇبدۇ
اوْلمۇش خسوف؛ ماه-ی-انور حسینه آغلار
یۆز مین نفر جمع اوْلدۇ، تا اؤلدۆره حسینی
راوی دئییر تامامی، لئشگهر حسینه آغلار
گلدی اوْ شئمر-ی-کافر، اؤلدۆرمهگه حسینی
گؤردۆ اوْغۇل آناسێ، اطهر حسینه آغلار
گؤرجک اوْ حالی زینب، یۆز قوْیدۇ قتلگاهه
اخا-اخا دلینده، ازبر حسینه آغلار
گئچ پردهلی آماندێ، «سیّد» قلم دایاندێ
عرش-ی-خدا تزلزل، ائیلهى حسینه آغلار
قوْشار: سیّد
گینه بۇ آی حسینین عزاسی تازهلهندی
قۇرۇلدۇ بزم-ی-ماتم اۆرهگلهر یارهلهندی
گلدی مه-ی-مصیبت، عالم هامێ قان آغلار
اهل-ی-عزا تماماً آهیله سینه داغلار
گیریان اوْلۇب فلکلر، گؤیده ملکلر آغلار
قۇرۇلدۇ بزم-ی-ماتم اۆرهگلهر یارهلهندی
حیله ائدیب حسینی آلدێ اوْ قۇم آرایه
گۆل جیسمینه دگیبدی دؤرت مین دئییرله یاره
چوْخ غم یئتیب اوْ گۆنده، زهرای-ی-مصطفیٰیه
قۇرۇلدۇ بزم-ی-ماتم اۆرهگلهر یارهلهندی
زهراء گئییبدی قاره، ماتم دۇتۇب حسینه
حسین- حسین دییهر چوْخ، آغلار اوْ نور-ی-عئینه
سنده گل آغلا شیعه، اوْل شاه-ی-مشرقینه
قۇرۇلدۇ بزم-ی-ماتم اۆرهگلهر یارهلهندی
اولاد-ی-هاشیمیه بۇ آی شهید اوْلۇبدۇ
سقّای-ی-کربلانین مشگینه قان دوْلۇبدۇ
آهو صفت حَرملر، بۇ آی گۆل تک سوْلۇبدۇ
قۇرۇلدۇ بزم-ی-ماتم اۆرهگلهر یارهلهندی
روز-ی-جزا اوْلۇنجا، آرتار بۇ آیدا غملر
علّت بۇدۇر بۇ آیدا، تئشنه اؤلۆب اوْ سرور
بیرده خیامه گلدی نعش-ی-«علی اکبر»
قۇرۇلدۇ بزم-ی-ماتم اۆرهگلهر یارهلهندی
یاز بۇ کلامی «سیّد» سن نوحه-وْ-نوا ائت
آل مطلبون حسیندهن بۇ دردیوه دوا ائت
تأخیری ائتمه ایندی، بزم-ی-عزایه دۇر گئت
قۇرۇلدۇ بزم-ی-ماتم اۆرهگلهر یارهلهندی
قوْشار: سیّد
غــم کـاروانـی یئتــدی، صحــرایــه کـربـلایـه
اسب-ی-حسین دایاندێ، گلدی اوْ دم نوایه
وار آلتێ آت روایت، ائتدی عوض اوْ چؤلده
بیربیر گلیب دایاندێ، دۇردۇ اوْ گۆن اوْ یئرده
آثار-ی-وحشت اوْلدۇ، ظاهیر اوْ پُر خطرده
گویا اوْ گۆن یئتیشدی سلطان-ی-دین مینایه
ائندی حسین آتێندان، اوْ ارض-ی-نئینوایه
قالخێب اوْتۇردۇ بیر توْز، اوْ صورت-ی-صفایه
بنزهردی گۆل جمالی، گویا دۇتۇلمۇش آیه
گؤرجک اوْ حالی کلثوم گلدی اوْ دم صدایه
عرض ائتدی ای برادر بۇ توْز نه توْزدۇ قوْندۇ
گۆلزار-ی-گۆل جمالون گویا خزانه دؤندۆ
لاله صفت بۇ قلبیم یاندێ کبابه دؤندۆ
عئشقون منی حسین جان سالدێ غم-ی-بلایه
فرماییش ائتدی باجێ صبر ائیله سن بۇ حاله
بۇ توْز اؤلۆم توْزۇدۇ، اگلهشدی گۆل جماله
صبر ائت باجێ سن ایندی ائتمه فغان-وْ-ناله
«قالو بلیٰ» گۆنۆنده عهدیم بۇدۇر خدایه
امر ائتدی ای حسینه سردار اوْلان ابوالفضل
اُمّت یوْلۇندا قوْلسۇز، قۇربان اوْلان ابوالفضل
ای تئشنه «اهل-ی-بئیت»ه سقّا اوْلان ابوالفضل
نصب ائت حَرم خیامین، بۇ دشت-ی-پُربلایه
آگاه اوْلۇن بۇ دشتین چوْخ-چوْخ بلاسی واردۇر
گلمهز حسابه ظۆلمی جور-وْ-جفاسی واردۇر
قۇربانلارێم کسیلسه، یاخشێ صفاسی واردۇر
کــرب-وْ-بـلا خـــلیلـــی آمـــاجــــدۇر بـــلایــــه
بۇ دشت-ی-پُر خطر ده قانێمێ منیم تؤکهرلهر
بۇ سینهمه اوْ گۆنده یئتمیش بیر داغ چکهرلهر
جدّیم خبـر وئریبدیـر، بـۇ یئـرده دفـن ائدهرلــهر
اؤز ایختیـاریــم ایلـه وئــررهم ریضــا قضــایــه
بیرده اوْ «سیّد»ین چوْخ، گلمهک خیالی واردێ
صحرای-ی-کربلانی گزمک خیالی واردێ
شیش گۆشه قبر-ی-پاکی، گؤرمک {اؤپمهک} خیالی واردێ
گؤرسه اوْ توْزلۇ قبری، دردی یئتهر دوایه
قوْشار: سیّد
حسینین یاسێ باشلاندێ
گینه یاران! داشدی بحر-ی-بلا
شاه-ی-کرب-وْ-بلا، یاسێ باشلاندێ
خانیم زهرا، سالدێ باشه قارا
سیّدالشهدا، یاسێ باشلاندێ
محرّم گلدی، قارا گلدی
یئره گؤیلردهن صدا گلدی
یا حسین مظلوم(2)
چکیب قاره، آسمانه فلک
ساکنان-ی-فلک، نوحه خوان اولدۇ
سماواته، ناله سالدێ طنین
قلبی فاطمهنین، لخته قان اۇلدۇ
بۇ ماتمده، یاندێ قلب-ی-نبی
نازدانهسی بی آشیان اۇلدۇ
آچێب باشێن، یکسر اهل-ی-سما
خمسةالنّجبا، یاسێ باشلاندێ
یا حسین مظلوم(2)
معابرده، صف چکهنلهره باخ
سینهزنلره باخ، سینه داغلێرلار
دۆشۆب شیعه، بحر-ی-درد-وْ-غمه
مسجیدده علمه، قارا باغلێرلار
سالێب یاده، فاطمه بالاسێن
قلبینین یاراسێن، باهم آغلێرلار
دئییر زهرا، جان یارالێ بالا
شاه-ی-مُلک-ی-ولاء، یاسیێ باشلاندێ
یا حسین مظلوم(2)
وۇرۇر باشه، عاشقان-ی-علی
شیعیان-ی-علی، بۇ مصیبتده
علی سسلیر، سێندێ بال-وْ-پریم
اوْدلانێب جیگهریم، باد-ی-محنتده
چێخێب عرشه، سوز-ی-آه-ی-حسین
خئیمهگاه-ی-حسین، یاندێ غارتده
امان ای دل، ائیله آه-وْ-نوا
چون ولیّ-ی-خدا، یاسێ باشلاندێ
یا حسین مظلوم(2)
بۇ آیدا هر، کیم نوایه گله
آه و وایه گله، خوار-وْ-زار اوْلماز
قیامتده، ائعتیباره چاتار
ایفتیخاره چاتار، اشگبار اوْلماز
اؤلهن وقته، ساغ-سوْلا دوْلانێب
نار-ی-هیجره یانێب، اینتظار اوْلماز
گؤزۆم آغلا، یاری ائیله ریضا
چون شفیع-ی-جزا، یاسێ باشلاندێ
یا حسین مظلوم(2)
بۇ گؤز یاشێ، متّصل الهنیر
گؤزده جیلوهلهنیر، شام-ی-عاشۇرا
گلیر یاده، غۆصصه خاطیرهسی
خئیمه منظرهسی، قوْرخۇلۇ صحراسێ
«رباب» آغلۇر، گؤزده خون-ی-جیگهر
غشّ ائدیب سۆد امهر، آه-وْ-واوئیلا
دئییر آللاه، جان وئریر بۇ بالا
قالدێ حالدان-حالا، یاسێ باشلاندێ
یا حسین مظلوم(2)
گئجه گئچدی، اسدی باد-ی-خزان
مادر-ی-نیگهران، گلدی افغانه
آچێب بیرده، ماه-ی-پارهسینی
شیرخوارهسینی، وئردی سلطانه
اوْغۇل گئتدی، شوق-ی-وصلتایله
تیر-ی-محنتایله، باتدێ القانه
کماندان اوْخ، آتدێ «حرمله» تا
طفل-ی-ماه لقا، یاسێ باشلاندێ
یا حسین مظلوم(2)
حسین آلدێ، باغرێنا بالانێ
آتدێ عرشه قانێ، گؤیلر آغلاشدێ
ائدیب تأثیر، عرشیانه غمی
خئیمهده حرم-ی-حیدر آغلاشدێ
دئدی لای-لای، ای یارالێ بالا
سس چکیب اوْ حالا، لئشگهر آغلاشدێ
آتاسێندان، قوْوزانێب بۇ ندا
بانگ-ی-وا ولدا، یاسێ باشلاندێ
یا حسین مظلوم(2)
ال اۆز قانلێ، گلدی خئیمهلره
تا ربابه وئره، اوْخلۇ قۇربانێ
خانیم زینب، چێخدێ تئز قاباغا
عرض ائدیبدی آقا، پوْزما زهرانی
حسین قلبیم، سن کاباب ائلهمه
گؤز یاشۇن الهمه، سن آنام جانی
دئییم گئیسین، بس قاراسێن آنا
اوْغلۇ باتدێ قانا، یاسێ باشلاندێ
یا حسین مظلوم(2)
قوْشار: کلامی زنجانی
گینه گلـدی مـاه-ی-محـرّمـون
هامێ باتـدێ ماتمه یا حسین
وئـر ایـجــازه آدۇوۇ شیـعـهلـر
یـازا قـارا پـرچمــه یا حـسیـن
تؤکۆلۆر گؤزۆم یاشێ دامنه
بۇ نه دردیم اوْلسا دواسیدی
هامێ قارا کؤینهگیلهن گزیر
هامێ یئرده نوحه صداسیدی
خبر آلسالار کیم اؤلۆب گینه
دییهرهم آقامێن عزاسیدی
اوْ کی دردی وار ائدیر آدۇوۇ
اۆرهگینده زمزمه یا حسین
بیلیرهم مسیح ائدهر آرزو
اوْلا نوکر آل-ی-پیمبره
دئمیرهم کی نوکریوهم ولی
وار علاقهم عترت-ی-حیدره
علی اصغره گؤره امر ائله
یازا اکبر آدێمی دفتره
چوْخ عنایت ائیلهمیسهن منه
اوْدۇ قانعم کمه یا حسین
آقاجان کیمین قاپێسێن دؤیۆم
کی سنین کیمی اوْلا ذوالکرم
کرموندهن ائیلهمه نااۇمۇد
بۇ گدانی ای شه-ی-محترم
آچ اوْ باغلێ یوْللارێ ایل به ایل
گله شیعهلر دوْلا بوْش حرم
بیزی مَحرم ائیله اؤزۆن بۇیۇر
یوْل آچێخدێ مَحرمه یا حسین
سنی آند وئررهم اوْ حاله کی
یئره دادخواهیوی یێخدێلار
سۇ یانێندا توْپراقا حامل-ی-
علم-ی-سیپاهیوی یێخدێلار
دئدی گل هراییمه سیّدی
منی بیپناهیوی یێخدێلار
آپارێب اوْ جذبه خیامیدهن
سنی نهر-ی-علقمه یا حسین
گؤزۆ قانلێ باخدێ جمالیوه
دئدی ای شه-ی-زمن آغلاما
نوهی-ی-محمّدمصطفی(صلیالله علیه و آله السلام)
پسر-ی-ابوالحسن آغلاما
سنه جان دوْداقدا من آغلێرام
باشێم اۆسته باری سن آغلاما
دۇرۇب اللرۇندان اؤپهنمیرهم
اوْدۇ دۆشمۆشم غمه یا حسین
جالانێبدێ گرچه سۇ مشگیدهن
عموسین رقیّه امین بۆلهر
یئتیر اوْل امانتی زینبه
اؤزۆ آهێمێن اثرین بیلهر
علمیله مشگی مدینه ده
نئجه ساخلار امّبنین بیلهر
منه نوحه کیم دئسه سۇ سؤزۆن
اوْخۇسۇن مقدّمه یا حسین
قۇرۇیۇبدۇ گرچه دوْداقلارێم
من عزیز-ی-ساقی-ی-کوثرم
بابام الده سۇ گتیریب ولی
سن آقامسان ایچمهسوْن ایچمهرهم
آقالێق وارۇن آقاسان منه
علی اوْغلۇیام، سنه نوکرم
بۇ شرفله ائیلهرم ایفتیخار
شُهدای-ی-عالمه یا حسین
دئ باجۇن حلال ائلهسین منی
اوْنا یاخشێ قارداش اوْلانمادێم
سۇیۇ خئیمهیه یئتیرهنمهدیم
غم-وْ-غۆصصه دهن قۇتۇلانمادێم
هله دردیم آرتدێ گلهنده سن
باشۇوا اَقلّی دوْلانمادێم
سَند-ی-جهادیمی مُهر ائله
وئریم عمره خاتمه یا حسین
قوْشار: کلامی زنجانی
گینه عالمی غم آلدێ، گینه ماه-ی-ماتم اوْلدۇ
کی بۇ آیدا قدّ-ی-زینب، غم-وْ-غۆصصه دن خم اوْلدۇ
علم-ی-عزا وۇرۇلدۇ، گینه فرشه طاق-ی-عرشه
چکیلیبدی قاره گویا، باشاباش رواق-ی-عرشه
گینه یا حسین شوعاری، یازێلێبدێ صاق-ی-عرشه
شه-ی-دینه بزم-ی-ماتم، گینه عرش-ی-اعظم اوْلدۇ
بۇ آیێن مصیبتیندهن، گۆن عزا دۇتۇب، آی آغلار
فلک-وْ-مَلک دییهرلر، هامێ وای حسین وای آغلار
دئییب اصغره آناسێ، گؤزۆ یاشلێ لای-لای آغلار
اوْنۇن اوْخلانان بوْغازێ، هامێ شیعهیه غم اوْلدۇ
گینه نُه رواق اوْلۇبدۇ، مَلکوته بیت الحَزَن
گینه تئکیهلر آچێلدێ، دؤشهنیب بساط-ی-شیون
گینه شمع-ی-بزم-ی-ماتم، ائدیب آسمانی روشن
هامێ تئکیهلرده برپا، گینه قاره پرچم اوْلدۇ
عَرصات-ی-محشر اوْلدۇ، بۇ آیێن اوْنۇندا برپا
بالالار قالێب آناسێز، آنالار قالێبلا ثکلا
هامێ گؤزده اشک-ی-حسرت، هامێ دیلده واحسینا
آخان اشگلر جماله، گۆلۆن اۆسته شبنم اوْلدۇ
بۇ آیێن اوْنۇندا توفان، قوْپۇب عرصهی-ی-بلاده
یێخێب اشقیاء حسینی، یۆزۆ اۆسته کربلاده
آناسێ آچێبدێ باشێن، باباسێ گلیبدی داده
دئدیلهر حسین بۇ عالم، بیزه اؤزگه عالم اوْلدۇ
بۇ آیێن اوْنۇندا قاچدێ، چؤله قوْرخۇدان اۇشاقلار
دۆشۆب اسمهگه بدنلر، بؤلۆنۆبدۆ گۆل دوْداقلار
نئچه گوشواره اۆسته، بوْیانێب قانا قۇلاقلار
هامێ قلب قانه دؤندۆ، هامێ دیده پُر نم اوْلدۇ
بۇ آیێن اوْنۇندا بیر اوْخ، دگیب اصغره فلکدهن
آیێرێب اوْ طفلی سۆتدهن، آچێب اَللَرین بلهکدهن
آناسێ دئدی دۆشئیدی، الۇن «حرمله» بیلهکدهن
نه بالاما سۇ تاپێلدێ، نه یارایا مرهم اوْلدۇ
دئدیم آغلاما عزیزیم، سۇ خیالین آت آماندێ
سۇ کی اوْلمادێ ایچئیدۇن، بوْغازۇندا پارچالاندێ
یۆزۆن اللرۇن لیباسۇن، بلهگۇن قانا بوْیاندێ
آناوۇن اوْغۇل اؤلۆنجه، هر آیێ محرّم اوْلدۇ
آقا یا حسین قاپۇندا، دئمیرهم، «زهیر»م، «حرّ»م
هله ذرّه قطرهیم من، سنه وصلیم اوْلسا کرّم
یۆزۆ قاره بیر ایتهم من، یاتارام قاپۇندا هۆررهم
بۇ شرفلی آستانه، دۆشهن ایت مکرّم اوْلدۇ
قوْشار: کریمی مراغهای
گلدی محرّم، قدسیان آغلار حسینه
سۇ تَشتینده ائیلهر فغان آغلار حسینه
بۇ حسرته صاحیب زامان آغلار حسینه
باخ تشته سال یاده، سۇسۇز سقّانی شیعه
یاد ائیله حال-ی-اصغر-ی-عطشانی شیعه
سوْلدۇردۇ دۆشمن، نوگل-ی-لئیلانی شیعه
قان آغلا! پئیغمبرده قان آغلار حسینه
بۇ حسرته صاحیب زامان آغلار حسینه
ای سۇ ندهن شرم ائتمهدۇن آل-ی-عبادهن
آخدۇن حسینین قێزلارێ یاندێ جفادهن
قاتل، حسین باشێن سۇسۇز کسدی قفادهن
فکر ائتمهدۇن پیر-وْ-جاوان، آغلار حسینه
بۇ حسرته صاحیب زامان آغلار حسینه
ای سۇ دؤنئیدۇن قانه سن کرب-وْ-بلاده
اصغر چالاندا ال-آیاق، ایستی هواده
اوْلدۇن گوارا لئشگهر-ی-ابن-ی-زیاده
ائتدۇن ربابی باغرێقان آغلار حسینه
بۇ حسرته صاحیب زامان آغلار حسینه
باخدێ سنه قان آغلادێ عطشان رقیّه
یاندێ سکینه ائیلهدی افغان رقیّه
عبّاسین ائتدی گؤزیاشێن آلقان رقیّه
سقّا ائدهر اشگین روان آغلار حسینه
بۇ حسرته صاحیب زامان آغلار حسینه
اشگیله دوْلدۇرسۇن گرهک شیعه بۇ تشتی
دونیانێ آغلاتدێ حسینین سرگذشتی
دۇتمۇشدۇ شور-ی-العطش یکسر اوْ دشتی
سۇ تشتیده ائیلهر فغان آغلار حسینه
بۇ حسرته صاحیب زامان آغلار حسینه
تشتی گؤرهنده، محنتیم اوْلدۇ زیاده
بیر آیرێ تشتی چۆن سالێر بۇ تشت یاده
گؤررهم حسینین باشێنێ تشت-ی-طلاده
عطشان دوْداقدا خئیزران آغلار حسینه
بۇ حسرته صاحیب زامان آغلار حسینه
ای تشت اوْلۇرسان گه سر-ی-یحیییه بستَر
گاهی اوْلۇرسان مجتبیٰ قانیله احمر
معصومهنی گاهی قوْیۇرسان بیبرادر
«زینب»له باهم هر زامان آغلار حسینه
بۇ حسرته صاحیب زامان آغلار حسینه
قوْشار: کریمی مراغهای
تشت قوْیما نوحهسی 2
باخ تشته شیعه، گل داده آغلا
عطشان حسینی سال یاده آغلا
یاندێ بۇ آیدا دللَر سۇسۇزدان
سوْلدۇ سارالدێ گۆللَر سۇسۇزدان
جان وئردی آخر اصغر سۇسۇزدان
چون اوْلمادێ سۇ سقّاده آغلا
عطشان حسینی سال یاده آغلا
نازلێ سکینه الده سۇ جامێ
عبّاسه گلدی، وئردی سلامی
چون شه قێزێدێ وار ایحتیرامی
یانێر سۇسۇزدان، شهزاده آغلا
عطشان حسینی سال یاده آغلا
عبّاس اوْ طئفلین بیلدی خیالین
گؤردۆ عطشدهن سوْلمۇش جمالین
سیلدی گؤزیندهن اشک-ی-ملالین
آغلار اوْ حاله سقّاده آغلار
عطشان حسینی سال یاده آغلا
گئچدی قۇلۇندان اعداء یانێندا
باشێن اۇجاتدێ زهراء یانێندا
جان وئردی عطشان دریا یانێندا
غرق اوْلدۇ قانلێ دریاده آغلا
عطشان حسینی سال یاده آغلا
اکبر سۇسۇزدان اؤز قانێن ایچدی
اصغر بوْغازێن اوْخ تئشنه بیچدی
حدّیندهن امّا چوْخ ظۆلم گئچدی
قان جوشه گلدی صحراده آغلا
عطشان حسینی سال یاده آغلا
معناده تشتین شُغلی فغاندی
سۇ تشت ایچینده بیر لخته قاندێ
آل-ی-عبانین گۆلزاری یاندێ
گلدی حَرملَر فریاده آغلا
عطشان حسینی سال یاده آغلا
ای سۇ دؤنئیدۇن قانه حیادهن
قاتل حسینین باشێن جفادهن
جان اۆسته کسدی عطشان قفادهن
آغلا بۇ ظۆلم-وْ-بیداده آغلا
عطشان حسینی سال یاده آغلا
قوْشار: کریمی مراغهای
بۇ دیار-ی-غمفزادور، نئینوا صحراسی زینب
حاضر اوْل هر ابتلایه، کربلاء زهراسی رینب
اگنیوه گئی غم لیباسین، باشه سال اکبر قاراسێن
دۇت ابوالفضلین عزاسین، کربلا زهراسی زینب
باغلانان «قالو بلی» ده، عهدیمین پابستییم من
کاروان-ی-عئشق-ی-حقّه، رهبر-وْ-سردستهیم من
«البلاء للولائی» جامینین سرمستییم من
دین-ی-ایسلامین حسین دیر، باش وئرهن یحییٰسی زینب
سن منیم ایستهکلی باجێم، راز-ی-عئشقه مَحرهمیمسن
هر اموراتیمده زینب سن شریک-ی-اعظمیم سن
قتلگاه ایچره دۆشهنده، قان ایچینده همدمیم سن
فخر ائله سنسن حسینین سیرّ-ی-عاشوراسی زینب
بۇ مینای-ی-کربلایه یاخشێ قۇربانلار گتیردیم
باغ-ی-دینه سۇ یئرینه، وئرمهگه قانلار گتیردیم
عالم-ی-ایسلامه قوربان، وئرمهلی جانلار گتیردیم
نهر-ی-علقمده یێخالار، قوْچ کیمی عبّاسی زینب
قتلگاه ایچره دۆشهنده، قانیمه غلطان یارالێ
یۆز یارلێ، گؤز یارالێ، باش یارالێ، جان یارالێ
من وئریم جان، سن ده سسله، جان یارالێ، جان یارالێ
ذات-ی-حقّ اوْلسۇن، بۇ عئشقین آفرین گویاسی زینب
گئچمهسه باشێم جیدایه، پرچم ایسلام اۇجالماز
سن خیال ائتمه کی آخر، «مُنتقم» بۇ قانێ آلماز
صاحب-ی-قان، ذات حقّدیر، ائیلهمه غم یئرده قالماز
قائم-ی-آل-ی-محمّد دَندی، قان دعواسی زینب
قوْشار: کریمی مراغهای
گلمیشیک تشت آپاراق، سۇ تؤکۆب ائحسان ائلییهک
کـــربــلا تئشنـهلـرین یــاد ائـدیــب، افغــان ائـلییــهک
آغــلایـاق قـاسیمـه، عبّـاســه علـــی اصـغـــره بیـــز
چــون عــزادارێـق حـۆسئینــه، هـم علـی اکبــره بیـز
ســوزش-ی-قلبلــه نـالــه ائــدهک اوْل ســروهره بیــز
شور-ی-عئشقیله حۆسئن وای دئییب افغان ائلییهک
بیلیسیــز شیعـــه بــۇ آی مــاه-ی-محــرّم آیــێدێــر
مــوسئم-ی-شــور-وْ-نـوا، ائتمـهگـه ماتــهم آیــێدێر
جوش ائدهر خون-ی-حۆسئن، شیعهلرین غم آیێدێر
سس چکیب شـوره گلیـب، نـوحـه-وْ-فـریاد ائلییـهک
قۇرۇیـان لبلـهری یاده سـالێـن ائـی شیعـه اوْلان
تؤک یـۆزه گؤزیاشێـوێ شـوره گلیـب ائیلـه فغـان
سۇ قضایاسێ حۆسئینین اۆرهگین ائیلهدی قـان
بیزده بۇ بزمده، چشـم-ی-تری گیـریـان ائلییـهک
ساخلاما ال باشۇوا وۇر، بۇ حۆسئن ماتهمیدیر
آغلا قان، شور-وْ-نوا ائت، بۇ حۆسئن ماتهمیدیر
هر طرهف آه-وْ-فغاندیر، بۇ حۆسئن ماتهمیدیر
ارزیشی یوْخدۇ کی جانێن، اوْنا قۇربان ائلییهک
واحۆسئینا دییهریـک، چاک-ی-گریبان ائلــهریـک
سینـه زنجیـر وۇرۇب، قـلبیمیـزی قـان ائلـهریـک
شور-ی-آفاقه سالێب، گریه-وْ-سـوزان ائلهریـک
یئـری وار حـالێمێـزێ بــۇردا پـریشـان ائـلییـهک
قوْشار: اردبیللی گلچین
غبار غم بورویوب کربلانی قرخ گوندی
نی یون نواسی دوتوب نینوانی قرخ گوندی
ولایتین چمنینده ایاقلانوب گوللر
شهید ائدوبله سوسوز باغبانی قرخ گوندی
چمندن آیری دوشوب بلبلان دلخسته
گورَنمیوبله گوزل گولستانی قرخ گوندی
نه باغبانه ترحم ائدوبله نه گولونه
آتادان آیری سالوبلار بالانی قرخ گوندی
دیار کرب وبلاده بیر اتفاق دوشوب
دوشوبدی دیلره غم داستانی قرخ گوندی
آخوبدی خون خدانین قانی یره ناحق
قان آغلادور بو محن آسمانی قرخ گوندی
دیَنورم دیه بیلمم نه ظلم ائدوبدی یزید
ملول ائدوب ستمی ماسوانی قرخ گوندی
اولوبدی غارت حسینون او کهنه پیرهنی
ائدوبله جامه سیه انس و جانی قرخ گوندی
ستمله قول قولا باغلاندی اهل بیت نبی
دوشوبدی چوللره غم کاروانی قرخ گوندی
آتام آنام اولا قربان او زینبه که اولوب
حسین بالا لارینون پاسبانی قرخ گوندی
هر عاشق آیری دوشه یاریدن یاتا بیلمز
رباب یاتمادی گویا بیر انی قرخ گوندی
ایچبدی سو صودیلن دوشلری دولوبدی ولی
گزور تاپا دیلسیز بالانی قرخ گوندی
بوقرخ گونون غمی یازماقیلن باشا گلمز
غم عاجز ایلیوب هر بیر بیانی قرخ گوندی
بشیری قوما قاپوندان ایا امام حسین
چیخاتمیوب هله ثوب قرانی قرخ گوندی
شاعر: سید بشیر حسینی
گلمیشـهم فغـانـه، یانـه- یانـه عمّه
گؤزلهریم ساتاشدێ، خئیزهرانه عمّه
عمّـه بیر علاج ائیلـه
بۇ یزیده سن سؤیله
وۇرماسێن بابامێ(2)
قلبیم اوْدلانێبدێر، آتهش-ی-فراقـه
کیم وۇرار بۇ نوعی، خئیزهران دوْداقه
گؤزلهریم فدا اوْل، قان آخان دوْداقه
یانمێشام فراقیندان
قان آخێر دوْداغێندان
وۇرماسێن بابامێ(2)
ظۆلم ایلهن تالاندێ، خانمانیم عمّه
قانینه بوْیاندێ، باغبانیم عمّه
یاندێ ظۆلم الیله، آشیانیم عمّه
طشت-ی-زرده قان داشدێ
فاطیمه باشێن آشدێ
وۇرماسێن بابامێ(2)
وئر ایجازه عمّه، بۇ غریب-وْ-زاره
یالوارێم یزید-ی-شوم-ی-بد شوعاره
بۇ شیرین زبانه، ائیلهسه نیظاره
ظۆلم ایله بئله دۇرماز
شاهه خئیزهران وۇرماز
وۇرماسێن بابامێ(2)
سیننیم آزدێر عمّه، غرق-ی-نیسگیلهم من
کشتی-ی-بلایه، امن ساحیلهم من
رحم ائدهر دانێشسام، چون شیرین دیلهم من
گؤرسه زۆلفیمی افشان
رحم ائدهر اوْ بیایمان
وۇرماسێن بابامێ(2)
خئیزهران اوْ باشێ، سالدێ پیچ-وْ-تابه
گلدی آیرێ غوصصه، بۇ دیل-ی-کبابه
گؤزلهرینی آچدێ، باخدێ بیر روبابه
یاندێ قلبیمیز یاندێ
لبلهری دوْلۇ قاندێ
وۇرماسێن بابامێ(2)
قوْشار: محمّد تقائی اردبیلی
یارب بو گئجه گول سارالارکن چمن آغلار
یاس یاسه باتوب یاسمنیلن سمن آغلار
صرصریئلى یاز فصلى ائدیب بیر گولى پرپر
پوزقوندو چمن بلبل اُوخور نسترن آغلار
دورت بلبلى گول صاحبى آرام ائده بیلمیر
بلبلرین احوالینه دشت و دمن آغلار
آیا نه روادى در و دیوار آراسیندا
سالسینلا فشاره گولو پرپر گؤرن آغلار
تا سیخدلا، شبنم گولون اوستن یئره دوشدى
قانه بلشیب سود یئرینه قان ایچن آغلار
فریاد او زماندان کی گولون صاحبى گؤردو
گول پرپر اولوب، فاطمیه بوالحسن آغلار
بلبلره گلشن پوزولوب غربت اولوبدو
بو رسمیدى غربتده غریبه وطن آغلار
اول بیت کی جبرئیل امین نازل اولاردى
داى کسدى ایاقین اودو بیتالحزن آغلار
هر بلبلى بیر گوشهده نى مثلى سیزیلدار
امّا اوجادان بلبل شیرین سخن آغلار
بئش سینّیده زینب باشینا قاره سالیبدى
اوخشاتما دئییب اونلا حسین و حسن آغلار
دؤرت خیردا بالا آغلادیلار آغلادى یئر گؤى
آخر آناسیزلاره آناسى اؤلن آغلار
گول صاحبى گلشنده گوله غسل ویریبدیر
بلبلر ایلن بو گوله غسلین وئرن آغلار
سسلندى گلین گول گئدیرى باغ و چمندن
بیر یولدا گؤرون اؤزگولوزو، غم چکن آغلار
یئر گؤى نئجه صبر ائیلهدى اونلار گؤروشنده
سس گلدى کنار ائیله بولار هر زمن آغلار
زهرانى ائلی کى آپاریبلار گیجه یارى
بیتالحزنى غم بورویوب انجمن آغلار
یوخ چارهسى آخرده گرک قبره قویولسون
صبرى داغیلار یارى الیندن گئدن آغلار
قیرخ قبر قازیب تا قالا گیزلینده مزارى
بو نسگیله بیز سهلدى کی اهرمن آغلار
بیلمم یارالى جسمى نئجه قبره قویولدى
پهلوسى سینان جسمه بوکولموش کفن آغلار
تا ایستدى قبره قویا بلبل گولى گؤردو
ظاهر اولوب اوندا ایکى ال گول اکن آغلار
غم چکدى بشیرى پوزولان گلشن و باغه
زهرایه یازار نوحه، قرا پیرهن آغلار
شاعر: سید بشیر حسینی
چون عرش-ی-زین اۆستهن دۆشۆب، سققای-ی-مظلومان یئره
گـویـا نـــزول ائیـلــوب اوْ دم گـــؤیـــدهن مــه-ی-تـابــان یــئــره
اوْلـدۇ علــهم تــک سـرنیـگـون، نـوبـاوهی-ی-شـاه-ی-نجـف
دؤور-وْ-بـریــن اهـل-ی-جفـا، ائیلـوب ایحـاطــه صــفبـهصـف
اؤلدۇ خدهنگ-ی-دۆشمهنه، ظۆلمیله گۆل جیسمی هدهف
زخم-ی-شریفینـدهن آخـۇب، جئیحـون کیمـی القـان یئـره
یالقـۇز گـؤرۆب اوْل سـروهرین، اطـرافینـی آلـدێ صفوف
از بس یارالێ جیسمینـه، وۇردێ گـروه-ی-کیـن سیـوف
تحـریـر ائـدوبلـه پئیکـهرین، شمشیـریلـه مثـل-ی-حروف
گـویـا دۆشـۆب قورآنـیـدهن، بیر صفحــهی-ی-قـورآن یئـره
سرو-ی-قدّی طوبیٰ کیمی دۆشمۆش یئر اۆزره چاک-ی-چاک
مـردانــه راه-ی-عئشـق ده، اوْلمــۇش وجــودی زیـب-ی-خاک
زخـم-ی-وجـودینـدهن اوْلــۇب جـاری اوْ دشتـه؛ خــون-ی-پاک
قانیلــه ثـبـت-وْ-ضبـط اوْلــــۇب، تا آیــــهی-ی-قــــورآن یئــــره
بـیتـاب-وْ-بـیطـاقـهت گـؤرۆب، تاپـدێ جیسـارهت کـوفییـان
مــوج ائتــدی دریــا تــک اوْ دم، اهـــل-ی-جفـا؛ پیر-وْ-جــوان
دگـدی زبــس اوْل ســروهره، شمشیــر-وْ-تیـر-وْ-خـونفیشان
قان قطرهسی گۆل جیسمیدهن، گۆل تک اوْلۇب خندان یئره
اوْن یئتـدی کـافـر کیـن ایلـه، چکـدی بئلینـدهن خنجـهرین
ایقدام ایدوبله کسمهگه، باشێن سۇسۇز اوْل سروهریـن
ظۆلمـهت کیمـی اوْل مـَهوشیـن آلـدێ عـدو دؤور-وْ-بـریـن
آز قـالـدێ جـور-وْ-ظـۆلمـدهن، دۆشسۆن اوْ گۆن لرزان یئره
سمـت-ی-خییـامـه یـۆز دۇتـۇب حسـرهتلـه اوْل کان-ی-وفا
نطق-ی-گؤههر بارین آچۇب، عرض ائتدی «ادرکنی اخا»
یئتـدی خییــهمــده اوْل زامـان، سمـع-ی-ایمـامـه بـۇ صـدا
اشـگ-ی-بصـر بـاران کیمـی، تـؤکـدی شـه-ی-دؤوران یئره
سورعهتله چێخدێ خئیمهدهن، مئیدانه یۆز قوْیدێ اوْ شاه
نـه نـوع تـاپـدێ قــارداشێـن، اوْل پـادشــاه-ی-کـم سیپـاه
قان لختهسی دۇتمۇش یۆزین، ابر ایچره گویا قرص-ی-ماه
بیصبر اوْلۇب تا زین ایدهن، دۆشدی شه-ی-عطشان یئره
آلـدێ دیـز اۆسـته باشێنێ، اوْل معدهن-ی-جود-وْ-کـرم
فـرمـاییـش ائیلـوب یـا اخـا، هیجـروندا اوْلـدۇم قدّی خم
بـیصبــر-وْ-بــیآرام ائـدیـب، اولاد-ی-اطهــاری بـۇ غـم
جاری ائدهرلر گـؤز یاشێـن، هیجرونـدا چـون بـاران یئــره
بۇ زاییـره لوطـف ائـت شـهـا، عبّـاسـۆوه اوْلمـۇش دخیل
بۇ حاضیرین بزمایلـه عقبـاده، قێـل اجـریـن {سن} جــزیـل
ایستـه گـلاخ بـۇ جمعیـلــه اوْل روضــهی-ی-پاکـه بـۇ ایـل
تا سجدهی-ی-شوکر ایتماقا بیز یۆز قوْیاخ بیر آن یئـره
قوْشار: اردبیللی زایر
این چه رسمیست که در کوفه بنا گردیده
سر بُرَنـد از تن مهمـان به لب خشکیـده
مُهر این ننگ که بر صفحـهی آنان خـورده
قـلــب آزاده دلانِ دو جـهـــان آزُرده
این چه رسمیست که لب تشنه کُشندمهمان را
در ازای زر و زوری شکنـنـد پـیـمـان را
درب خـانـه به حبیبـان خـدا میبنـدنـد
بر غریبـان و اسیـران بـلا میخندند
این چه رسمیست که مهمان بکُشند لب تشنه
بکِشَنـد روی گل فـاطمـه تیـغ و دشنـه
این چه رسمیست که برچیده گل همدردی
مُرده مردی به درون، زنده شـده نامردی
کیسه دوزان همه بر گِردِ ستم جمع شوند
شمر و بن سعد و یزید بر دلشان شمع شوند
این چه رسمیست که آزرده دلِ فاطمـه را
سایه افکنده به طفلان حرم واهمـه را
بُرده دل از دلِ مـردم به زر و زیـور و زور
شرف و مردی و ایمان شدهاند زنده بگور
کوفیان این رسم مهمانی نبود
یوسـف زهـرا که زندانی نبـود
این چه رسمیست که لب تشنه کُشی باب شده
طفل شـش ماهه قتیـلِ هـوسِ آب شده
این نه در طینت ترساست نه درقوم یهود
بلکـه سـر از تنـهی کوفه بیاورده وجود
ننگ بر اینهمه بیمهری و این سنگدلی
که روا گشتـه از این فرقه به اولاد علی
تیر زهرین به گلوی گل شش ماهه زدند
رو بـه رویِ رهِ ایمـان رهِ بیراهه زدنـد
این چه رسمیست که عاشق کشی و خیره سری
گشته بر چهـرهی این شهر بلا جلـوهگری
زور در پنجهی سلطان جنون افتاده
شـرم از پـردهی لفّافه برون افتاده
این چه رسمیست که لب با دل خود یکسان نیست
ضرب شمشیـر هواخـواهِ دل و پیمان نیست
تیغ باطل به کف آورده عبث میپویند
حرف در سیطرهی تیـغ هوس میگویند
بر تنِ لب تشنگان جانی نبود
یوسف زهرا که زندانی نبود
این چه رسمیست که دل در گروِ عهدی نیست
بر گل زنبـق مـرداب شما شهدی نیست
بشنوید از دو لب خون خدا بر سرِ نِی
دل به دربارِ ستم پیشه سپردن تا کِی؟
سنگ بر آینهی حق زدن و بشکستن
بـر لوایِ سیهِ ظلم و ستم دل بستن
رسم دیرینهی شهریست که مدفون بلاست
شهر نفرین شدگانیست که ملعوب جفاست
سـروری کوفه اگر رسم جفا پیشه نمود
راه پیمان شکنی در دلشان ریشه نمود
دست در دست ستمکار به حق تازیدند
مست و مدهوش به این جور وجفا نازیدند
علت آن بودکه تصویر ولا نشناختند
کورکورانه به دنیای ستم دل باختند
از سر ترس هواخواه زر و زور شدند
یار ظالم شده از راه خدا دور شدند
جز حسینم تشنه قربانی نبود
یوسف زهرا که زندانی نبود
محمدرضا سروری
خوشا از دل نم اشکی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن
خوشا زان عشقبازان یاد کردن
زبان را زخمه فریاد کردن
خوشا از نی، خوشا از سر سرودن
خوشا نینامهای دیگر سرودن
نوای نی، نوایی آتشین است
بگو از سر بگیرد، دلنشین است
نوای نی نوای بینواییست
هوای نالههایش نینواییست
نوای نی دوای هر دل تنگ
شفای خواب گل، بیماری سنگ
قلم تصویر جانکاهیست از نی
علم تمثیل کوتاهیست از نی
خدا چون دست بر لوح و قلم زد
سرِ او را به خط نی رقم زد
دل نی نالهها دارد از آن روز
از آن روز است نی را ناله پرسوز
چه رفت آن روز در اندیشه نی
که اینسان شد پریشان بیشه نی؟
سری سرمست شور و بیقراری
چو مجنون در هوای نیسواری
پر از عشق نیستان سینه او
غم غربت غم دیرینه او
غم نی بند بند پیکر اوست
هوای آن نیستان در سر اوست
دلش را با غریبی، آشناییست
به هم اعضای او، وصل از جداییست
سرش بر نی، تنش در قعر گودال
ادب را گه الف گردیده، گه دال
ره نی پیچ و خم بسیار دارد
نوایش زیر و بم بسیار دارد
سری بر نیزهای، منزل به منزل
به همراهش هزاران کاروان دل
چگونه پا ز گل بردارد اشتر
که با خود باری از سر دارد اشتر؟
گران باری به محمل بود بر نی
نه از سر، باری از دل بود بر نی
چو از جان پیش پای عشق سر داد
سرش بر نی نوای عشق سر داد
به روی نیزه و شیرین زبانی!
عجب نبود ز نی شکر فشانی
اگر نی پردهای دیگر بخواند
نیستان را به آتش میکشاند
سزد گر چشمها در خون نشینند
چو دریا را به روی نیزه بینند
شگفتا بیسر و سامانی عشق!
به روی نیزه سرگردانی عشق!
ز دست عشق در عالم هیاهوست
تمام فتنهها زیر سر اوست
شعر: قیصر امینپور
روزی که در جام شفق مُل کرد خورشید
بر خشکچوب نیزهها گل کرد خورشید
شید و شفق را چون صدف در آب دیدم
خورشید را بر نیزه گویی خواب دیدم
خورشید را بر نیزه؟ آری، اینچنین است
خورشید را بر نیزه دیدن سهمگین است
بر صخره از سیب زنخ بر میتوان دید
خورشید را بر نیزه کمتر میتوان دید
در جام من می پیشتر کن ساقی امشب
با من مدارا بیشتر کن ساقی امشب
بر آبخورد آخر مقدّم تشنگانند
می ده، حریفانم صبوری میتوانند
این تازهرویان کهنهرندان زمیناند
با ناشکیبایان صبوری را قریناند
من صحبت شب تا سحوری کی توانم؟
من زخم دارم، من صبوری کی توانم؟
تسکین ظلمت شهر کوران را مبارک
ساقی! سلامت این صبوران را مبارک
من زخمهای کهنه دارم، بیشکیبم
من گرچه اینجا آشیان دارم، غریبم
من با صبوری کینهی دیرینه دارم
من زخم داغ آدم اندر سینه دارم
من زخمدار تیغ قابیلم، برادر
میراثخوار رنج هابیلم، برادر!
یوسف مرا فرزند مادر بود در چاه
یحیی! مرا یحیی برادر بود در چاه
از نیل با موسی بیابانگرد بودم
بر دار با عیسی شریک درد بودم
من با محمد از یتیمی عهد کردم
با عاشقی میثاق خون در مهد کردم
بر ثور شب با عنکبوتان میتنیدم
در چاه کوفه وای حیدر میشنیدم
بر ریگ صحرا با اباذر پویه کردم
عماروَش چون ابر و دریا مویه کردم
تاوان مستی همچو اشتر باز راندم
با میثم از معراج دار آواز خواندم
من تلخی صبر خدا در جام دارم
صفرای رنج مجتبی در کام دارم
من زخم خوردم، صبر کردم، دیر کردم
من با حسین از کربلا شبگیر کردم
آن روز در جام شفق مُل کرد خورشید
بر خشکچوب نیزهها گل کرد خورشید
فریادهای خسته سر بر اوج میزد
وادی به وادی خون پاکان موج میزد
بیدرد مردم، ما خدا، بیدرد مردم
نامرد مردم، ما خدا، نامرد مردم
از پا حسین افتاد و ما بر پای بودیم
زینب اسیری رفت و ما بر جای بودیم
از دست ما بر ریگ صحرا نطع کردند
دست علمدار خدا را قطع کردند
نوباوگان مصطفا را سر بریدند
مرغان بستان خدا را سر بریدند
در برگریز باغ زهرا برگ کردیم
زنجیر خاییدیم و صبر مرگ کردیم
چون بیوگان ننگ سلامت ماند بر ما
تاوان این خون تا قیامت ماند بر ما
روزی که در جام شفق مل کرد خورشید
بر خشکچوب نیزهها گل کرد خورشید
علی معلم دامغانی
شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین(ع)
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین(ع)
از حریم کعبهی جدش به اشکی شست دست
مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین
میبرد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم
بیش از اینها حرمت کوی منا دارد حسین
پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست
اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین
بسکه محملها رود منزل به منزل با شتاب
کس نمیداند عروسی یا عزا دارد حسین
رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند
تا بجائی که کفن از بوریا دارد حسین
بردن اهل حرم دستور بود و سر غیب
ورنه این بیحرمتیها کی روا دارد حسین
سروران، پروانگان شمع رخسارش ولی
چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین
سر به تاج زین نهاده راهپیمای عراق
مینماید خود که عهدی با خدا دارد حسین
او وفای عهد را با سر کند سودا ولی
خون به دل از کوفیان بیوفا دارد حسین
دشمنانش بیامان و دوستانش بی وفا
با کدامین سر کند مشکل دو تا دارد حسین
سیرت آل علی با سرنوشت کربلاست
هر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسین
آب خود با دشمنان تشنه قسمت میکند
عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین
دشمنش هم آب میبندد به روی اهل بیت
داوری بین با چه قومی بیحیا دارد حسین
بعد ازینش صحنهها و پردهها اشکست و خون
دل تماشا کن چه رنگین سینما دارد حسین
ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمهئی
گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین
دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز
با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین
شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا
جای نفرین هم بهلب دیدم دعا دارد حسین
اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار
کاندرین گوشه عزایی بی ریا دارد حسین
شهریار
محرم آمد و آفاق مات و محزون شد
غبار محنت ایام تاب گردون شد
به جامههاى سیه کودکان کو دیدم
دلم به یاد اسیران کربلا خون شد
از این مبارزه بشکفت خاندان على
چنانکه نسل پلید امیه مرهون شد
بنىامیه و آن دستگاه فرعونى
همان فسانه فرعون و گنج قارون شد
ولى حسین علمدار عشق و آزادى
لقب گرفت و شهنشاه ربع مسکون شد
چون نیک مىنگرى زنده آن شهیدانند
و گرنه هر بشرى زاد و مرد و مدفون شد
کنون مقابل ایشان بود زیارتگاه
کدام زنده به این افتخار مقرون شد
سر و تنى که رسول خدایش مىبوسید
به زیر سمّ ستوران خداى من چون شد
به خیمهگاه امامت چنان زدند آتش
که آهوان حرم سر به دشت و هامون شد
رسید نوبت زینب که شیرزاد علیست
جهان به حیرت از این سربلند خاتون شد
به دوش پرچم آتش گرفته اسلام
به کاخ ابن زیاد و یزید ملعون شد
حسین غافله با خود نبرد بىتدبیر
که غرق حکمت او فکرت فلاطون شد
تو شهریار به مضمون بلنددار سخن
هر آن سخن که جهانگیر شد به مضمون شد
شهریار
محرّم آمد و نو کرد درد و داغ حسین
گریست ابر خزان هم بباغ و راغ حسین
هزار و سیصد واندى گذشت سال و هنوز
چو لاله بر دل خونین شیعه داغ حسین
بهر چمن که بتازد سموم باد خزان
زمانه یاد کند از خزان باغ حسین
هنوز ساقى عطشان کربلا گوئى
کنار علقمه افتاده با ایاغ حسین
اگر چراغ حُسینى بخیمه شد خاموش
مُنوّر است مساجد به چلچراغ حسین
خدا به نافه خلدش دماغ جان پرداشت
که بوى خون نکند رخنه در دماغ حسین
فراغ از دو جهان داشت با فروغ خُداى
خُدایرا چه فروغى است در فراغ حسین
یزید کو که ببیند بناله قافلهها
گرفته از همه سوى جهان سُراغ حسین
شهریار