آل عمران: 8
رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ
ترجمه فارسی: ای پروردگار ما، از آن پس که ما را هدایت کردی، دلهای ما را به باطل متمایل مساز، و رحمت خود را بر ما ارزانیدار، که تو بسیار بخشایندهای.
تورکجه: تانریم! بیزیم اورهک لری میزی هدایت ائدندن سونرا منحرف ائتمه و ئوز لطفوندن بیزه رحمت ائت، کی دوغوردان مینتسیز تک باغیشلیان سنسن.
خدایا ز بعد هدایت دگر
مگردان دل ما بر آیین شرّ
ز الطاف خاصت به ما کن نثار
که بسیار بخشندهای کردگار
تفسیر: رهائى از لغزشها
از آنجا که آیات متشابه و اسرار نهانى آن ممکن است لغزشگاهى براى افراد گردد، و از کوره این امتحان، سیه روى در آیند، راسخون در علم و اندیشمندان با ایمان، علاوه بر به کار گرفتن سرمایههاى علمى خود در فهم معنى این آیات به پروردگار خویش پناه مىبرند، و این آیه که از زبان راسخون در علم، مىباشد روشنگر این حقیقت است. آنها مىگویند: پروردگارا! دلهاى ما را بعد از آنکه ما را هدایت نمودى، منحرف مگردان، و از سوى خود رحمتى بر ما ببخش زیرا تو بسیار بخشندهاى.
بسیارند دانشمندانى که غرور علمى، آنان را از پاى در مىآورد و یا وسوسههاى شیاطین و هواى نفس آنها را به بیراههها مىکشاند، اینجا است که باید خود را به خدا سپرد و از او هدایت خواست. حتى در بعضى از روایات آمده است که شخص پیامبر اسلام(صلىالله علیه و آله و سلم) نیز خود را به خدا مىسپرد، و بسیار این دعا را تکرار میکرد: یا مقلب القلوب ثبت قلبى على دینک:اى کسى که دلها را مىگردانى قلب من را بر دین خودت ثابت بدار.
از آنجا که عقیده به معاد و توجه به روز رستاخیز از هر چیز براى کنترل امیال و هوسها مؤثرتر است، راسخون در علم به یاد آن روز مىافتند، و مىگویند: پروردگارا! تو مردم را در آن روزى که تردیدى در آن نیست جمع خواهى کرد زیرا خداوند از وعده خود تخلف نمىکند(ربنا انک جامع الناس لیوم لاریب فیه ان الله لا یخلف المیعاد). و به این ترتیب از هوى و هوسها و احساسات افراطى که موجب لغزش مىگردد خود را بر کنار مىدارند.
آرى این گونه افراد هستند که مىتوانند آیات خدا را آن چنان که هست بفهمند و از انحراف در امان بمانند(در حقیقت آیه اول اشاره به ایمان کامل آنها به مبدأ است، و آیه دوم اشاره به ایمان راسخ آنها به معاد).